Od Shetani

Zapewne wszyscy myślą, że świat jest w idealnej harmonii. Cisza i spokój. Ale chwila, czy aby ten świat pozostał bez skazy? Otóż, w tajemniczych podziemiach panuje stan wojenny pomiędzy wilczymi demonami, a istotami światłości. Ich wojna ciągnie się przez całe tysiąclecia. Panuje chaos, który kiedyś ma zdecydować co się stanie z owym światem. Co im pozostaje? Odpowiedź jest bardzo prosta: walczyć dalej. jednak nie zważają uwagi co się dzieje. Miliony istot na powierzchni giną z powodu silnych trzęsień ziemi. To nie prawda, iż płyty tektoniczne to powodują. Większość wierzy, że to bitwa aniołów śmierci. Taka jest prawda. Setki wojowników opada bezsilnie. Ich sierść jest zaplamiona krwią. Wszystko się ciągnie tak samo przez lata. Na czele dowództwa stoją Oyashiro- śmierć i Elektra- światłość. Wrogim sobie władcom nie brakuje tchu. Są na sile. Jednak w pewnym czasie bóg śmierci opada. Poczyna krwawić. Jego szare futro nabiera koloru czerwonego. Oczy błyskają z gniewu. Wokół niego płynie własna krwista rzeka. Unosi do góry łapę, by uderzyć Elektrę. Nagle dzieje się coś niesłychanego. Czas wydaje się zwolnić tempo. Czarna kropla spływa mu z nadgarstka. Leci i spada. Mnoży się przez odbicie na kamienistym terenie. Rozpływa się ku górze. Powstaje nowa istota z krwi demona- ja.
Jestem Shetani. Imię oznacza nic innego jak ,, Demon". Narodziłam się z Oyashiro. Potężny władca wygnał mnie z podziem, gdyż uważał, iż to nie moja wojna. Ja jednak wiem, że czeka do mojego powrotu. Jestem nową generacją, jestem sędzia i będę sądzić to co mi nakazane- świat. Wojna nie jest jedynym rozwiązaniem. Osądzę tak jak niegdyś mój pra-pra... dziadek z trzeciego pokolenia. Rozsądził sprawiedliwie. Podzielił pierwszy świat. Przyszła kolej na mnie. Rozdzielę ten, na dwie strony- dobrą i złą. To najrozsądniejsze co można zrobić. Wojna nie może nadal trwać, ponieważ bitwy nie będzie końca. To dopiero początek. Pomysłałam, że muszę znaleźć jakąś watahę, by zatrzymać się na jakiś czas. Mam go dużo, więc pozwiedzam świat na powierzchni ziemi...
Pewnego dnia wybrałam stronę północną. Słyszałam o watasze Świetlanych Dusz. Chciałam poznać historię tego stada wilków, bo jej nazwa mówi dość wiele. Jest tajemnicza. A jak wiadomo, takie nazwy nie powstają od tak. Przy okazji poznam istoty. Dowiem się, jakie mają zasady, charakter. Ciekawe czy wygląd jest inny? Powierzchnia jest łagodna, nie tak jak w piekle. ,, Spróbuję się przyzwyczaić do takich warunków"- pomyslałam.
Po niedługim czasie dotarłam do tego miejsca, gdzie planowałam być. Słońce zaczęło zachodzić. Było to niezwykłe zjawisko, wręcz piękne. Podeszłam bliżej. Na kamieniu siedziały dwa wilki. Samiec i samica. Budowę mieli taką samą. Tylko różnili się wyglądem, to normalne. Nie zauważyli mnie, wyglądali jak zakochani. Spytałam ich:
- Zaprowadzicie mnie do alfy?- Byłam pewna, iż na pewno nie są parą alf.