Od Pitcha

Siedziałem na jednej z najwyższych gałęzi, bawiąc się rąbkiem swojej peleryny. Nogi oparłem o konar naprzeciwko siebie. Byłem pogrążony w myślach.

Nagle pod sobą usłyszałem szelest krzaków. Spojrzałem w tamtym kierunku i zobaczyłem Lunę wchodzącą na polanę. Nie zauważyła mnie. To takie dziwne - pomyślałem w zdumieniu. - że nikt nigdy nie patrzy w górę.

-Dzień dobry - odezwałem się, wciąż bawiąc się materiałem. Wilczyca zaczęła się rozglądać, nie wiedząc, gdzie jestem. Przewróciłem oczami.

-Na górze - podpowiedziałem jej. Spojrzała na mnie.

-Co tam robisz? - spytała.

-Ryby sobie łowię - odparłem ironicznie, a ona się zaśmiała.

-A tak na serio? - dopytywała się.

-Myślę.

-To myśl szybciej, bo ktoś cię szuka.

Popatrzyłem na nią.

-Kto? - spytałem.

-Jak zleziesz to się dowiesz - odpowiedziała. Od niechcenia machnąłem ręką, tworząc sobie schody prowadzące od miejsca, gdzie siedziałem, aż do ziemi. Luna patrzyła w oniemieniu, jak cienie zbierają się, tworząc stopnie. Zszedłem powoli, z rękami założonymi za plecami.

Kiedy moje stopy dotknęły ziemi, a cienie rozpłynęły się w powietrzu, wilczyca mruknęła coś w stylu "Wow, nie wiedziałam, że tak umiesz".

-No, to kto mnie szukał? - spytałem, a ona uśmiechnęła się tajemniczo i odpowiedziała:

<No, co powiedziałaś, Luno? kto mnie szukał?>