Arashi przemienił się nagle w świetle księżyca. Stałam przerażona patrząc na to wszystko. Wilk zawył pełnym bólu rykiem i usiadł na sporej skale. Spojrzał w niebo, a z jego oczu wypłynęły wielkie łzy, krwawe łzy. Chciałam mu jakoś pomóc, ale jak, nie wiedziałam co robić!? Nagle przed moimi oczami pojawiły się obrazy. Na początku ujrzałam młodego, uśmiechniętego wilczka, potem tego samego wilka goniącego ptaka. Widziałam jak wbiega na polanę pełną krwi. Tylko on przeżył. Jak bardzo przypominało mi to swoją własną historię, tyle że ja wszystko widziałam, jak oni giną. Ostatni widok był najbardziej przerażający, przypominający mi moje wspomnienia. W jednej chwili obrazy znikły, a ja znowu stałam w świetle księżyca, oszołomiona historią, którą przed chwilą zobaczyłam. Zrozumiałam, że to opowieść Arashiego. Przemienił się już spowrotem w siebie.
- Aaarashi?...- wyszeptałam
<dokończysz?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz